عنوان کامل پایان نامه :
بررسی گونه ی روایی خاطره –داستان در دو اثر: «خاطره های پراکنده» و «دو دنیا» از گلی ترقی
قسمتی از متن پایان نامه :
تکگویی
«گفتوگو ممکن است میان دو شخصیت یا بیشتر صورت بگیرد و یا تنها در ذهن شخصیت واحدی، تحقق پیدا کند که در صورت اخیر، تکگویی یا مونولوگ خوانده میشود» (میرصادقی،1376 :336). مونولوگ، برآمده از دو واژهی یونانی mono (تنها) و logos(سخن) است که به معنی «با خود سخن گفتن است» (فلکی،1382: 42) «گفتار خاموش یا بازگویی ِذهن است؛ به این معنی که فکر یا خودگویهی شخصیت ِداستان نوشته یا اجرا میشود. شخصیتِ اصلی داستان بدون دخالت راوی (در مواردی ماحضور گهگاهیِ راوی)، زندگیِ درونی، تجربهها، احساسات و عواطفِ خود را فکر میکند» (همان).
«تکگویی درونی، بیان پرداخت نشده و شکل نگرفتهی اندیشه، بلافاصله پس از بروز آن در ذهن است. راوی در این سبک، هنگام بیان افکارش، مخاطبی را مدنظر ندارد» (میرصادقی،1382: 507). «اغتشاش در نظام زمان و مکان و توالی منطقی حوادث و ترتیب دستوری زبان»جزء شاخصههای این شیوه محسوب میشود (شمیسا،1373: 174).
2-1-3-3-5. تفاوت حدیث نفس با تکگویی درونی
«شگرد «تک گویی درونی» بیش از هرچیز بر اندیشهها، خیالات و علتهای ذهنی تاکید میورزد و فرد بیآنکه در قید قضاوت دیگران باشد، خود را بیان میکند. در مقابل در «حدیث نفس» راوی آن بخش از ذهن خود را فراخوان میکند که توسط دیگران مورد پرسش است؛ راوی آنها را فرا میخواند تا توجیه کند. بدین سان در شیوهی نخست، خواننده حذف یا در ذهن راوی غرق میشود؛ حال آنکه در شیوهی دوم راوی قضاوت خوانده را طلب میکند» (هنرمند،1376: 34).
سوالات یا اهداف این پایان نامه :
گونهی ادبی خاطره-داستان چه نوعی است؟
گونه ی ادبی خاطره-داستان چه ویژگیهایی دارد؟
خاطره-داستان چه نوع رویکردی است؟
روایت خاطرهای با روایت داستانی چه شباهتها و تفاوتهایی دارد؟
گلی ترقی در داستانهایش خاطره میگوید یا داستان؟
